Moet dat nou echt, een logje over poep op een eetblog? Ja, juist een stukje over poep op een eetblog! Want op weinig gebieden in het leven is er zo'n overduidelijk en oorzakelijk verband. Je stopt het erin en het komt er aan de andere kant weer uit. Maar wát je erin stopt, beïnvloedt
hoe het er uitkomt. Toch duurde het jaren voordat ik dat echt door had.
Last van mijn darmen heb ik altijd gehad, alleen wist ik het niet. Toen ik nog studeerde ging ik een week op wintersport met wat vrienden. Meteen na aankomst wilde iedereen onmiddellijk de piste op. Ik ook, al vond ik het doodeng, Ik kon niet skieën, nog steeds niet trouwens, die week bracht daar weinig verandering in.
Afijn, iedereen verzamelde mutsen, sneeuwschoenen, stokken en wat je allemaal nog meer pakt. Maar ik moest toch eerst echt poepen voordat we konden gaan. Dus ik naar de WC in het door ons gehuurde appartement. En zag tot mijn grote schik en na de grote boodschap dat er geen toiletpapier was. Dus ik brullen met de deur op een kier: '
er is geen toiletpapier'! Shit, ja letterlijk shit dus. En niemand had dat meegenomen want we waren met de bus gekomen.
Nooit zal ik vergeten wat een van mijn vriendinnen toen zei: '
dan veeg je toch niet af, kom op, we staan te wachten'!
O gruwel. Ik zal heel eerlijk vertellen dat ik daarna nooit meer normaal naar haar kon kijken. Ik vond haar vies. Want niet afvegen na het poepen, wie deed dat nou niet? Pas nu, iets van 25 jaar later, begrijp ik dat zij inderdaad waarschijnlijk voor de vorm even afveegde na het poepen. Ik deed dat niet, ik had een halve pleerol nodig om de boel schoon te krijgen en daarna ging ik me voor de zekerheid nog even wassen. Zij was niet een vies mens, ik had last van mijn darmen, maar dat kwartje viel toen nog niet.
Oké, dit was vast wel weer beeldend genoeg. Waarom schrijf ik dit? Ik had problemen met mijn darmen maar wist dat niet. Ik dacht dat het normaal was om altijd een halve rol te gebruiken, ik dacht dat iedereen dat zo deed. Pas toen ik ook continu buikkrampen en diarree-aanvallen kreeg, ging er een alarm bij me af.
In de loop van de tijd zijn die darmproblemen erger geworden. Ik kreeg ook twee aandoeningen waarbij darmproblemen kunnen voorkomen: sarcoïdose een kleine 15 jaar geleden en nu heb ik ME. Eén van de kenmerken van ME is voedselintoleranties. Ik bezocht internisten en diëtisten, onderging een pijnlijk darmonderzoek, slikte jarenlang voor de maaltijd een ampul die er voor moest zorgen dat mijn poep er normaal uit kwam maar dat hielp allemaal weinig. Maar niemand die me vroeg wat ik eigenlijk at en belangrijker: die aangaf dat ik door aanpassingen in mijn voeding voor oplossingen zou kunnen zorgen.
Dieptepunt in deze shitzooi was in 2001 een bezoek aan Cirque du Soleil, bedoeld als hoogtepunt en een fijn uitje. Maar het was toch wel één van de ergste poepmomenten ooit want ik had continu kramp en aandrang en zat tijdens de hele voorstelling op het toilet terwijl er in dat toiletgebouwtje (zo'n prefab geval want Cirque du Soleil is in een tent en de plee dus ook) een overstroming van de toiletten gaande was.
Een herhaling van dat drama had ik in de zomer van 2013 onderweg van Frankrijk naar huis. Ik had me de hele vakantie op eetgebied voorbeeldig gedragen, vond ik dan zelf, en liet me bij het ontbijt in de Chambre d'Hote onderweg naar huis verleiden tot het eten van een croissantje. Dat ik de avond ervoor pasta met kaas had gegeten en als toet een warme chocomel met slagroom veroorzaakte samen met het heerlijke croissantje (laatste dat ik ooit at) een ramp die zijn weerga niet kende en maakte dat ik elk toilet van Frankrijk naar Nederland heb bezocht, elk toilet.
Dat was voldoende aanleiding om contact op te nemen met een orthomoleculaire therapeut. Of ik wist of ik bepaalde voeding niet verdroeg, was de vraag. Ja, ik wist wel van de overgevoeligheid voor lactose. maar ik at wel yoghurt want ik dacht dat ik daar niet echt op reageerde. En ik had wel door dat ik niet goed op gluten reageerde en at dus nog maar 1 of 2 keer per week wat brood. Maar ik at wel gewoon pasta. Of koekjes. Weliswaar suikervrij maar toch....
Afijn door gericht met haar te zoeken en uit te proberen ontdekte ik dat ik niet tegen lactose kan maar ook echt niet tegen gluten, gewoon als in helemaal niet. Door 3 weken geen gluten te eten en daarna weer uit te proberen, werd dit in één klap duidelijk. Het coeliakie onderzoek wees niets uit maar mijn darmen reageren onmiddellijk na inname van gluten. En dan duurt het weken voordat de rust is weergekeerd.
Inmiddels ben ik 1,5 jaar verder en al lang gestopt met het traject bij de voedingstherapeut. De ontdekking dat gluten bij mij de boosdoener zijn en dat lactose-intolerant betekent dat ik dus ook geen yoghurt / room /ijs moet eten - ook niet voor een enkele keer omdat het zo lekker is - loste veel op.
Omdat zonder gluten en zonder zuivel de weg eigenlijk al helemaal richting paleo wijst, ben ik die kant uitgegaan. Ook dat leverde weer veel op.
Ik poep als een zonnetje, dat allereerst. Wij geven tegenwoordig beduidend minder geld uit aan toiletpapier ;-). Door paleo eten, ontdekte ik ook dat ik niet zo goed tegen peulvruchten kan als ik dacht. Van veel producten leer ik het omslagpunt kennen tot waar ik het verdraag. Zo kan ik best twee keer in de week en stukje harde kaas eten maar nooit meer yoghurt of room. Roomboter verdraag ik ook zo heel af en toe maar niet op dagelijkse basis. Peulvruchten lukt als het ook sporadisch is, een beetje hummus of zo, maar niet dagelijks. De laatste ontdekking was rijst, witte rijst verdraag ik, van zilvervliesrijst krijg ik hoofdpijn.
Voor mij is de basis dus paleo eten omdat dit eigenlijk al automatisch alles uitsluit waar ik niet goed tegen kan. Heel af en toe gun ik mezelf wat geraspte harde kaas over de groenten of neem ik wat humus met rauwkost. Mijn darmen varen er wel bij door zo te eten. Ik wou dat ik eerder had geweten dat mijn poep niet normaal was.
Over het hoe en het waarom van granen en gluten ga ik het niet hebben. Ik ben geen voedingsdeskundige maar vooral ervaringsdeskundige. Ik zal nooit zeggen dat iedereen van de granen moet afblijven. Want wat voor mij wel werkt hoeft niet voor jou te werken. Wat ik wel wil zeggen is dat kleverige plakkerige poep niet normaal is. En 20 keiharde keuteltjes per keer poepen zoals anderen schijnen te doen, is ook niet normaal. Maar we hebben het nooit over normale poep. Zeg nu zelf wanneer hebben we het überhaupt over poep?
Wat normale poep is zie je hieronder, dat is normaal volgens de Bristol Stool Chart, een soort 'poepgraadmeter' die artsen en therapeuten in staat stelt om je poep te beoordelen. Het praat natuurlijk makkelijker als jij jouw poep herkent als type 6 of 3. Die poep zegt iets over jouw gezondheid en de staat van je darmen.
Kijk er eens naar en beoordeel je eigen poep. Normale poep is type 4 en ideale poep is type 5, dat je het even weet. Ikzelf kom van type 6 en 7. Nu schommel ik de laatste weken tussen 4 (1 keer per dag poepen) en 5 (vaker poepen) jeeeee! Gewoon door mijn eten te veranderen....
Is je interesse gewekt? Verdiep je eens in je eigen poep!
ps: Hier nog een interessant verhaal van de Groene Vrouw over poep:
poepdokter.
Je kunt je ook abonneren op en nieuwsbrief van Henderina Mantel (voorheen Woudstra) van
Echtgezondeten.nl. Zij besteedt veel aandacht aan de relatie tussen eten en darmen en je kunt bij haar ook een traject volgen dat Baas in eigen darmen heet.
